Hij was een verre nazaat van uit Frankrijk weggevluchte Hugenoten en werd aan een Amsterdamse gracht geboren op 17 oktober 1926. Geheel in de traditie liep hij school aan de 'Ecole Wallonne', waar hij in de geheimen van de Franse taal werd onderwezen. Nadien studeerde hij aan een middelbare handelsschool en vervolgens aan de Hogere Grafische School, waarna hij in dienst ging bij de drukkerij van Uitgeverij Keesing. Zijn doortastendheid was de Joodse eigenaar/stichter Isaac Keesing opgevallen en in de naoorlogse periode werd hij naar Antwerpen gezonden om het zieltogende filiaal op te doeken.

Eigenzinnig als hij was, deed hij net het tegenovergestelde en niet alleen slaagde hij er in om door de oorlog verloren gewaande fondsen te recupereren, maar stap voor stap wrikte hij het drukkerijtje uit de problemen en zette de distributie van de Nederlandse bladen zoals de Denksportuitgaven en het Keesings Historisch Archief terug op de rails. Spoedig richtte hij een eerste eigen Belgisch tijdschrift op: Grafisch Nieuws, nog steeds een toonaangevend vakblad voor de grafische sector, nu behorend tot de groep Roularta.

Na verloop van tijd groeide het bedrijf in de Antwerpse binnenstad uit zijn voegen en in 1970 werden moderne kantoorgebouwen en een drukkerij ingehuldigd aan de eigen Keesinglaan te Deurne, waar een groot aantal bladen werden samengesteld en geproduceerd. Uitsluitend onder zijn impuls en leiding werd een succesrijk filiaal in Parijs opgericht met tientallen Franstalige puzzelbladen onder de naam Sport Cérébral. Later volgde het Engelse taalgebied met een tiental puzzeltijdschriften onder de vlag van Puzzle Corner, die ook gedrukt werden in de vestiging te Deurne.

Onder zijn leiding als Directeur-Generaal van de n.v. Internationale Drukkerij en Uitgeverij Keesing (Deurne), van de Internationale d'Impression et d'Edition Keesing (Parijs) en van Keesing Publishers (Londen) werden er bovendien een aantal andere tijdschriften uitgegeven en gedrukt in de Antwerpse vestiging zoals ondermeer een zakenblad, een auto- en een motortijdschrift, de Nederlandse editie van de Unesco Koerier en Openbaar Kunstbezit in Vlaanderen. Er werd tevens een postorderafdeling voor boeken en klassieke grammofoonplaten opgezet.

Na zijn (gedwongen) pensionering hield hij zich ondermeer bezig met het tuinbedrijf Gillenia, maar zijn hart lag bij het bedrukt papier en dankzij zijn niet aflatende werklust en kennis van de sector startte hij op zijn dooie eentje en inmiddels ruim de traditionele pensioenleeftijd voorbij opnieuw met een uitgeverij onder eigen naam. De Uitgeverij Jacques Gilliéron telt nu een tiental edities onder de familienaam 'De Puzzelaar' en produceert tevens een aantal belangrijke puzzeluitgaven in opdracht van grote krantengroepen. Voor zijn inzet werden hem diverse eervolle onderscheidingen toegekend. Jacques Gilliéron heeft altijd de Nederlandse nationaliteit behouden, maar woonde ruim 60 jaar onafgebroken in het Antwerpse (het centrum en later in Schoten).

Geen wonder dat hij de Antwerpse volkstaal en Vlaamse levensgewoonten aanvoelde en zich snel eigen maakte. Hij voelde sneller dan wie ook aan, waar er zakelijke mogelijkheden voor zijn bedrijf lagen. Hij was een doorduwer en ging zelden voor iets uit de weg. Als 'patron' was hij veeleisend voor zijn personeel, maar was populair en als de tijd rijp was, werd er intens gefeest met zijn mensen. Hij was een levensgenieter: hield van een verfijnd Frans gerecht en een goed glas wijn, maar schuwde de gerookte haring en een stevige pint niet.

Zijn vriendschappen tot ver over de grenzen duurden jaren en jaren. Tot het einde van zijn leven was hij een bezig baasje, vol verrassingen en bedenker van nieuwe initiatieven.

Hij is iemand, die je niet licht vergeet.

Op 16 maart 2012 nam een Amsterdammer van Franse afkomst, die een succesvolle Antwerpse uitgever met internationale uitstraling werd, afscheid van ons!

Hij was een verre nazaat van uit Frankrijk weggevluchte Hugenoten en werd aan een Amsterdamse gracht geboren op 17 oktober 1926. Geheel in de traditie liep hij school aan de 'Ecole Wallonne', waar hij in de geheimen van de Franse taal werd onderwezen. Nadien studeerde hij aan een middelbare handelsschool en vervolgens aan de Hogere Grafische School, waarna hij in dienst ging bij de drukkerij van Uitgeverij Keesing. Zijn doortastendheid was de Joodse eigenaar/stichter Isaac Keesing opgevallen en in de naoorlogse periode werd hij naar Antwerpen gezonden om het zieltogende filiaal op te doeken. Eigenzinnig als hij was, deed hij net het tegenovergestelde en niet alleen slaagde hij er in om door de oorlog verloren gewaande fondsen te recupereren, maar stap voor stap wrikte hij het drukkerijtje uit de problemen en zette de distributie van de Nederlandse bladen zoals de Denksportuitgaven en het Keesings Historisch Archief terug op de rails. Spoedig richtte hij een eerste eigen Belgisch tijdschrift op: Grafisch Nieuws, nog steeds een toonaangevend vakblad voor de grafische sector, nu behorend tot de groep Roularta. Na verloop van tijd groeide het bedrijf in de Antwerpse binnenstad uit zijn voegen en in 1970 werden moderne kantoorgebouwen en een drukkerij ingehuldigd aan de eigen Keesinglaan te Deurne, waar een groot aantal bladen werden samengesteld en geproduceerd. Uitsluitend onder zijn impuls en leiding werd een succesrijk filiaal in Parijs opgericht met tientallen Franstalige puzzelbladen onder de naam Sport Cérébral. Later volgde het Engelse taalgebied met een tiental puzzeltijdschriften onder de vlag van Puzzle Corner, die ook gedrukt werden in de vestiging te Deurne. Onder zijn leiding als Directeur-Generaal van de n.v. Internationale Drukkerij en Uitgeverij Keesing (Deurne), van de Internationale d'Impression et d'Edition Keesing (Parijs) en van Keesing Publishers (Londen) werden er bovendien een aantal andere tijdschriften uitgegeven en gedrukt in de Antwerpse vestiging zoals ondermeer een zakenblad, een auto- en een motortijdschrift, de Nederlandse editie van de Unesco Koerier en Openbaar Kunstbezit in Vlaanderen. Er werd tevens een postorderafdeling voor boeken en klassieke grammofoonplaten opgezet. Na zijn (gedwongen) pensionering hield hij zich ondermeer bezig met het tuinbedrijf Gillenia, maar zijn hart lag bij het bedrukt papier en dankzij zijn niet aflatende werklust en kennis van de sector startte hij op zijn dooie eentje en inmiddels ruim de traditionele pensioenleeftijd voorbij opnieuw met een uitgeverij onder eigen naam. De Uitgeverij Jacques Gilliéron telt nu een tiental edities onder de familienaam 'De Puzzelaar' en produceert tevens een aantal belangrijke puzzeluitgaven in opdracht van grote krantengroepen. Voor zijn inzet werden hem diverse eervolle onderscheidingen toegekend. Jacques Gilliéron heeft altijd de Nederlandse nationaliteit behouden, maar woonde ruim 60 jaar onafgebroken in het Antwerpse (het centrum en later in Schoten).Geen wonder dat hij de Antwerpse volkstaal en Vlaamse levensgewoonten aanvoelde en zich snel eigen maakte. Hij voelde sneller dan wie ook aan, waar er zakelijke mogelijkheden voor zijn bedrijf lagen. Hij was een doorduwer en ging zelden voor iets uit de weg. Als 'patron' was hij veeleisend voor zijn personeel, maar was populair en als de tijd rijp was, werd er intens gefeest met zijn mensen. Hij was een levensgenieter: hield van een verfijnd Frans gerecht en een goed glas wijn, maar schuwde de gerookte haring en een stevige pint niet. Zijn vriendschappen tot ver over de grenzen duurden jaren en jaren. Tot het einde van zijn leven was hij een bezig baasje, vol verrassingen en bedenker van nieuwe initiatieven.Hij is iemand, die je niet licht vergeet. Op 16 maart 2012 nam een Amsterdammer van Franse afkomst, die een succesvolle Antwerpse uitgever met internationale uitstraling werd, afscheid van ons!