Landa Corporation zal op de drupa een reeks van zes digitale persen onthullen. Die persen passen een nieuwe druktechnologie toe die gebruik maakt van 'injectoren' en van inkten met nanodeeltjes. De technologie zou een hoge drukkwaliteit bij hoge snelheden mogelijk moeten maken. De aankondiging heeft alvast de nieuwsgierigheid van de commentatoren en specialisten geprikkeld en tot heel wat vragen en speculaties geleid.

Op basis van wat men vandaag al over die technologie weet, is onze collega Gareth Ward van het Britse 'Print Business' van mening dat de techniek op een vorm van inkjet gebaseerd moet zijn. De grootte van de pigmenten die Landa naar voren schuift, enkele tientallen nanometer, maakt het mogelijk om een inktlaag aan te brengen die maar half zo dik is als in offset - en dat zou het geheim van de visuele kwaliteit verklaren.

Gareth Ward ziet in de 'nanografie' een link naar een technologie die vandaag verdwenen is, maar die door het Canadese bedrijf Elcorsy onder de naam 'elektrocoagulatie' ontwikkeld was. De technologie werd voorgesteld op Ipex 1998 - het prototype was een rotatiepers - en vervolgens op drupa 2000. Elcorsy maakte gebruik van een inkt op waterbasis met heel fijne pigmentdeeltjes die een suspensie vormden in een elektrostatische oplossing. De inkt werd met een drukrol op het papier overgebracht. Enkele grote tekortkomingen maakten dat de technologie opgegeven werd en het bedrijf Elcorsy is ondertussen verdwenen.

Is er een verband tussen 'elektrocoagulatie' en 'nanografie'? Er bestaat hoe dan ook een andere interessante link: toen Elcorsy de boeken neerlegde, werden de brevetten overgenomen door de Japanse inktproducent Toyo Ink, die ook de eerste ElectroInk-inkten voor Indigo (het voormalige bedrijf van Benny Landa) produceerde. Toyo Ink is overigens ook de fabrikant van de H-UV-inkten voor Komori.

Komori dat tot nu toe afwezig was op het vlak van de digitale druk, stelt op de drupa twee prototypes van inkjetpersen voor, een rotatiemodel en een vellenmodel. Die persen zijn echter gebaseerd op de nieuwe MEMS-koppen van Konica Minolta. Komori gaat overigens onder licentie en onder zijn eigen merk tonersystemen van Konica Minolta distribueren.

Landa Corporation zal op de drupa een reeks van zes digitale persen onthullen. Die persen passen een nieuwe druktechnologie toe die gebruik maakt van 'injectoren' en van inkten met nanodeeltjes. De technologie zou een hoge drukkwaliteit bij hoge snelheden mogelijk moeten maken. De aankondiging heeft alvast de nieuwsgierigheid van de commentatoren en specialisten geprikkeld en tot heel wat vragen en speculaties geleid. Op basis van wat men vandaag al over die technologie weet, is onze collega Gareth Ward van het Britse 'Print Business' van mening dat de techniek op een vorm van inkjet gebaseerd moet zijn. De grootte van de pigmenten die Landa naar voren schuift, enkele tientallen nanometer, maakt het mogelijk om een inktlaag aan te brengen die maar half zo dik is als in offset - en dat zou het geheim van de visuele kwaliteit verklaren. Gareth Ward ziet in de 'nanografie' een link naar een technologie die vandaag verdwenen is, maar die door het Canadese bedrijf Elcorsy onder de naam 'elektrocoagulatie' ontwikkeld was. De technologie werd voorgesteld op Ipex 1998 - het prototype was een rotatiepers - en vervolgens op drupa 2000. Elcorsy maakte gebruik van een inkt op waterbasis met heel fijne pigmentdeeltjes die een suspensie vormden in een elektrostatische oplossing. De inkt werd met een drukrol op het papier overgebracht. Enkele grote tekortkomingen maakten dat de technologie opgegeven werd en het bedrijf Elcorsy is ondertussen verdwenen. Is er een verband tussen 'elektrocoagulatie' en 'nanografie'? Er bestaat hoe dan ook een andere interessante link: toen Elcorsy de boeken neerlegde, werden de brevetten overgenomen door de Japanse inktproducent Toyo Ink, die ook de eerste ElectroInk-inkten voor Indigo (het voormalige bedrijf van Benny Landa) produceerde. Toyo Ink is overigens ook de fabrikant van de H-UV-inkten voor Komori. Komori dat tot nu toe afwezig was op het vlak van de digitale druk, stelt op de drupa twee prototypes van inkjetpersen voor, een rotatiemodel en een vellenmodel. Die persen zijn echter gebaseerd op de nieuwe MEMS-koppen van Konica Minolta. Komori gaat overigens onder licentie en onder zijn eigen merk tonersystemen van Konica Minolta distribueren.