Een van de grote spelers die stevig inzet op chemische recyclage is ExxonMobil. Naast olieconcern is dit bedrijf al heel lang op de verpakkingsmarkt actief als folieleverancier. Een van de ontwikkelingen op dit gebied, is de trend richting monomaterialen met barrière-eigenschappen voor verse voeding. Waar dit soort verpakkingen tot voor kort standaard bestond uit laminaten van samengestelde kunststoffen, komen er steeds meer varianten op de markt waarbij alle verschillende lagen uit dezelfde soort kunststof bestaan. Veelal PE. Dankzij technische innovaties door bijvoorbeeld de kunststof in verschillende richtingen te stretchen, zijn nieuwe barrières ontdekt tegen waterdamp- en zuurstofdoorlaat die voor productbederf zorgen. Op de vorig jaar gehouden K waren al diverse producten te zien van verschillende grote foliefabrikanten die voedselverpakkingen van mono-PE toonden. Echter monomaterialen zijn niet voor alle producten een geschikte oplossing en zal een samengesteld laminaat de enige oplossing tegen productbederf zijn. Om ook die, tot voor kort, niet recycleerbare verpakkingen een nieuw, tweede leven als grondstof te geven, is chemische recyclage ontwikkeld. Een veel duurdere methode dan mechanische recycling, maar de enige optie als we de hoeveel plastic afval verder willen reduceren die verder alleen maar gestort of verbrand kan worden. Daarbij is het niet meer louter theorie, maar diverse grote afnemers hebben er het geld voor over om dit verpakkingsmateriaal te gebruiken. Wat ook weer een onderstreping van hun duurzaamheidsambities richting de eindklant mogelijk maakt.
...
Een van de grote spelers die stevig inzet op chemische recyclage is ExxonMobil. Naast olieconcern is dit bedrijf al heel lang op de verpakkingsmarkt actief als folieleverancier. Een van de ontwikkelingen op dit gebied, is de trend richting monomaterialen met barrière-eigenschappen voor verse voeding. Waar dit soort verpakkingen tot voor kort standaard bestond uit laminaten van samengestelde kunststoffen, komen er steeds meer varianten op de markt waarbij alle verschillende lagen uit dezelfde soort kunststof bestaan. Veelal PE. Dankzij technische innovaties door bijvoorbeeld de kunststof in verschillende richtingen te stretchen, zijn nieuwe barrières ontdekt tegen waterdamp- en zuurstofdoorlaat die voor productbederf zorgen. Op de vorig jaar gehouden K waren al diverse producten te zien van verschillende grote foliefabrikanten die voedselverpakkingen van mono-PE toonden. Echter monomaterialen zijn niet voor alle producten een geschikte oplossing en zal een samengesteld laminaat de enige oplossing tegen productbederf zijn. Om ook die, tot voor kort, niet recycleerbare verpakkingen een nieuw, tweede leven als grondstof te geven, is chemische recyclage ontwikkeld. Een veel duurdere methode dan mechanische recycling, maar de enige optie als we de hoeveel plastic afval verder willen reduceren die verder alleen maar gestort of verbrand kan worden. Daarbij is het niet meer louter theorie, maar diverse grote afnemers hebben er het geld voor over om dit verpakkingsmateriaal te gebruiken. Wat ook weer een onderstreping van hun duurzaamheidsambities richting de eindklant mogelijk maakt. Na een start van een advanced recyclagefabriek voor niet mechanisch te recycleren gemengde samengestelde kunststoffen in Baytown in Texas wordt halverwege volgend jaar ook een fabriek in Rotterdam geopend en eind volgend jaar in Antwerpen. Naast andere, soortgelijke fabrieken in andere continenten. ExxonMobil maakt gebruik van gepatenteerde technologie om moeilijk te recycleren kunststoffen af te breken en om te zetten in grondstoffen voor nieuwe producten. Het is in staat om meer dan 80 miljoen kilo plastic afval per jaar te verwerken. ExxonMobil heeft plannen om tegen eind 2026 jaarlijks 500 miljoen kilo aan gebruikte kunststoffen te recycleren. Sinds de start van proefoperaties in Baytown vorig jaar heeft ExxonMobil bijna 15 miljoen pond plastic afval gerecycleerd. De gepatenteerde Exxten-technologie maakt de afbraak mogelijk van plastic afval dat voorheen bestemd was voor stortplaatsen. Bijvoorbeeld afkomstig van synthetische sportvelden, noppenfolie en flessen die zijn gebruikt als motorolieverpakking. ExxonMobil hielp mee bij de oprichting van Cyclyx International, een joint venture die is bedoeld om grote hoeveelheden plastic afval in te zamelen en te sorteren. Vervolgens heeft het ook geïnvesteerd in een verwerkingsfaciliteit voor plastic afval in Houston om de geavanceerde recyclagefaciliteit van ExxonMobil in Baytown te bevoorraden. Om geavanceerde recycling te versnellen, is ExxonMobil ook een van de oprichters van de Houston Recycling Collaboration, die overheid en industrie samenbrengt om de toegang tot recyclingprogramma's te vergroten en de infrastructuur voor mechanische en geavanceerde recyclagetechnologieën uit te breiden. ExxonMobil werkt ook samen met derde partijen om het potentieel te beoordelen voor grootschalige implementatie van geavanceerde recyclagetechnologieën en mogelijkheden om verbeteringen aan de inzameling en sortering van plastic afval in Maleisië en Indonesië te ondersteunen. ExxonMobil heeft commerciële contracten om gecertificeerde circulaire kunststoffen te verkopen aan klanten over de hele wereld voor gebruik in voedselveilige plastic verpakkingen, waaronder samenwerkingen met Sealed Air en Ahold Delhaize USA, Berry Global en Amcor. Op Interpack liet de Barek Plastics een toepassing zien in de vorm van een stazak voor voedingsmiddelen, maar diervoeding en andere toepassingen zijn uiteraard ook mogelijk. Een andere grote speler op het vlak van chemische recyclage is Dow Chemicals. Samen met Mura Technologie wil het tot 2030 in Europa en de Verenigde Staten fabrieken bouwen voor nog eens 600 kiloton extra chemische recyclage. Daarnaast zet Dow op andere sporen in op het gebied van verduurzaming, het meer circulair maken van verpakkingen. Onder andere in de vorm van monomaterialen met barrièrefuncties maar bijvoorbeeld ook krimpfolie voor het omwikkelen van pallets, die het produceert van verpakkingsafval van consumenten. Voor Elopak levert het de biobased PE-liner voor de barrière die de verpakking nog duurzamer moet maken. Op de stand van Sabic was onder meer ook een nieuwe pouch van oceaanplastic te zien voor de diepgevroren garnalen van het Noorse Coldwater Prawns. Sabic werkte daarvoor samen met Estiko Packaging Solutions uit Estland. Het zakje is gemaakt van een meerlaagse folie geproduceerd door Estiko Packaging Solutions met behulp van een circulaire, gecertificeerde en willekeurige polymeerkwaliteit van Sabic PP Qrystal. Daarbij wordt 60 procent oceaan bound verpakkingsafval gebruikt (OBP). OBP is achtergelaten of onvoldoende beheerd plastic afval dat na consumptie is gevonden op rivieroevers en in rivieren tot 50 km landinwaarts vanaf de kust. In een recyclageproces wordt het omgezet in een alternatieve grondstof die Sabic gebruikt om gecertificeerde circulaire polymeren te produceren die vervolgens kunnen worden teruggevoerd in de materiaalstroom voor flexibele verpakkingsproducten. De nieuwe verpakking sluit nauw aan bij de duurzame oogstpraktijken van Coldwater Garnalen uit Noorwegen. In tegenstelling tot gekweekte reuzengarnalen, worden de koudwatergarnalen van het bedrijf gevangen uit de diepe wateren van de Barentszzee, vervolgens gekookt, gepeld en individueel snel ingevroren (IQF) voor verpakking en verkoop. Naast diverse voorbeelden van chemische recyclage via pyrolyse was er in de stand van Total aandacht voor een soortgelijk proces via hydrolyse. In dit geval van een monomateriaal in de vorm van bioplastic verpakkingen van PLA. Total heeft daarvoor haar krachten gebundeld met Corbion, met wie het ook al een 50/50 jont venture had voor de productie van PLA. Met als resultaat een PLA-polymerisatiefabriek in Thailand met een capaciteit van 75.000 ton per jaar. Corbion levert het melkzuur dat nodig is voor de productie van het PLA en het lactide. In diezelfde fabriek in Thailand wordt nu ook hydrolyse van gebruikte PLA-verpakkingen toegepast, waarna het weer geschikt is voor voedingsmiddelencontact. Daarbij is slechts een temperatuur nodig van 60 graden Celsius in plaats van soms wel het tienvoudige bij pyrolyse om het product af te breken. Ondanks het product uit een monomateriaal bestaat, kan het wel mechanisch gerecycleerd worden, maar voor een nieuwe voedingsmiddelen verpakking is dat onvoldoende. Dat heeft alles te maken met de mogelijkheid van contaminatie door achtergebleven resten in een verpakking.