Wie zijn oor te luisteren legt bij professionals uit de print- en signsector, hoort de boodschap alsmaar luider klinken. De vijver is leeggevist, vacatures blijven openstaan, bedrijven vinden nauwelijks nog mensen. De oorzaken van deze problematiek zijn structureel en meervoudig. Vooreerst is er de demografische evolutie waardoor steeds meer bedrijven hengelen naar de gunst van steeds minder werkzoekenden. We spreken niet langer over de 'War for Talent', het gaat nu om het vinden van gemotiveerde, betrouwbare mensen zonder meer. En de specifieke opleiding en coaching zal wel (moeten) volgen op de werkvloe...
Wie zijn oor te luisteren legt bij professionals uit de print- en signsector, hoort de boodschap alsmaar luider klinken. De vijver is leeggevist, vacatures blijven openstaan, bedrijven vinden nauwelijks nog mensen. De oorzaken van deze problematiek zijn structureel en meervoudig. Vooreerst is er de demografische evolutie waardoor steeds meer bedrijven hengelen naar de gunst van steeds minder werkzoekenden. We spreken niet langer over de 'War for Talent', het gaat nu om het vinden van gemotiveerde, betrouwbare mensen zonder meer. En de specifieke opleiding en coaching zal wel (moeten) volgen op de werkvloer. De vergrijzing zorgt ervoor dat er jaarlijks een pak ervaring en talent quasi-automatisch wegstroomt uit onze sector terwijl de instroom veel te klein is om een en ander te compenseren. Mede door deze realiteit zetten bedrijven in op automatisatie en robotisering om de volumes te verwerken (zie blz. 30). Of ze consolideren om synergievoordelen uit te spelen op een grotere schaal. Investeren in automatische workflows en robots, betekent ook dat de banen van de mensen op de werkvloer kwalitatiever worden op het vlak van jobinhoud en ergonomie. Dat is belangrijk, want de maakindustrie worstelt sowieso met een imagoprobleem. De mismatch tussen vraag en aanbod op onze arbeidsmarkt begint al in het onderwijs. Creatieve schermopleidingen zijn bij de jongeren veel populairder dan praktijkrichtingen die focussen op techniek. We kunnen die trend met zijn allen betreuren, maar jammeren zet geen zoden aan de dijk. Is de print- en signsector voldoende aantrekkelijk opdat jongeren of zij-instromers er gemotiveerd aan de slag willen gaan? Zet de branche voldoende in op wat hedendaagse jongeren belangrijk vinden? Ik denk aan duurzaamheid, diversiteit en digitalisering. Is de sector in staat om jongeren te inspireren en finaal over de streep te trekken? Daar ligt een enorme uitdaging en het wordt dringend om die aan te pakken, de klok tikt. Femke Helon, sinds deze zomer de nieuwe voorzitter van FESPA Belgium, pleit in het interview op blz. 12 voor meer samenwerking met alle stakeholders om de HR-uitdagingen aan te gaan. Zo kijkt ze naar de sectorale opleidingsfondsen, die goede contacten hebben met de scholen, en naar de machinefabrikanten om de puzzelstukken samen te leggen en de sector te versterken. Een mooie ambitie waar hopelijk snel concreet werk van gemaakt wordt. Een andere prominente stem in deze editie van M&C Magazine is die van Jean Chabert, de oprichter en CEO van het Brusselse groeibedrijf Stanley/Stella (zie blz. 16). Het Belgische textielmerk, gespecialiseerd in bedrukte kledij, bestaat tien jaar en zet volop in op duurzaamheid, voorwaar geen evidentie in de textielindustrie. Jean Chabert wil de internationale bevoorradingsketen van Stanley/Stella voor de volle honderd procent duurzaam maken. De ambitieuze ondernemer laat zich niet vastpinnen op een concrete timing maar de richting is duidelijk. Maatschappelijke relevantie is volgens Chabert de sleutel om jongeren aan te trekken. Doe er uw voordeel mee!