Laten we even terugblikken op een vergelijkbaar en voor de hand liggend gegeven: de auto. Toen enkele jaren geleden het idee geopperd werd om wagens zelfstandig te laten rijden (onafhankelijk van de chauffeur), dacht iedereen instinctief aan wat men al in de jaren 1980 wist. De auto zou verkeerslichten moeten kunnen opmerken en zich langs de wegmarkeringen moeten voortbewegen, een beetje zoals een vliegtuig dat van een transponder gebruik maakt. Maar pas toen de technologie om beelden in real-time te analyseren (camera's...) echt volwassen was en aan Lidar (Laser Imaging Detection And Ranging) en andere radarsystemen gekoppeld werd, waren de neurale verkeersnetwerken in staat om de noodzakelijke gegevens in real-time te verwerken zodat ze ook onmiddellijk beslissingen konden nemen. Daardoor werd een autonoom rijdende auto ook echt mogelijk.
...

Laten we even terugblikken op een vergelijkbaar en voor de hand liggend gegeven: de auto. Toen enkele jaren geleden het idee geopperd werd om wagens zelfstandig te laten rijden (onafhankelijk van de chauffeur), dacht iedereen instinctief aan wat men al in de jaren 1980 wist. De auto zou verkeerslichten moeten kunnen opmerken en zich langs de wegmarkeringen moeten voortbewegen, een beetje zoals een vliegtuig dat van een transponder gebruik maakt. Maar pas toen de technologie om beelden in real-time te analyseren (camera's...) echt volwassen was en aan Lidar (Laser Imaging Detection And Ranging) en andere radarsystemen gekoppeld werd, waren de neurale verkeersnetwerken in staat om de noodzakelijke gegevens in real-time te verwerken zodat ze ook onmiddellijk beslissingen konden nemen. Daardoor werd een autonoom rijdende auto ook echt mogelijk. Gaat men in de grafische industrie verder op die denkpiste dan is het nodig om eerst een doorgedreven kennis te hebben van alle vorige technologische ontwikkelingen om diensten, producten of voorwerpen te transformeren en nieuwe mogelijkheden te ontsluiten. Of in duidelijke commerciële bewoordingen: om een antwoord te kunnen geven op de nieuwe behoeften die de marketinggemeenschap naar voren schuift. Verpakkingen zullen niet aan de evolutie kunnen ontsnappen, evenmin als de handelsdruk in het algemeen. Beeldherkenning en computervisie zijn twee technologieën die het pad effenen voor een grote omwenteling in de interactie tussen mens en verpakking. De aanwijzingen laten er geen twijfel over bestaan. We moeten gewoon maar kijken naar de nieuwe toepassingen die de voorbije twee jaar opgedoken zijn. Het heeft nauwelijks enkele maanden geduurd voor 'scannen' een vertrouwde en vanzelfsprekende handeling geworden is: getuige YUKA (een app die je onmiddellijk de samenstelling van een product toont) en de explosieve groei van barcodescanners in de Apple en Google Stores. Toch was het eenvoudige scannen van een EAN13 op een product al in de jaren 1970 ingeburgerd. Tot voor kort echter leidde de decodering van een streepjescode 'alleen' maar tot de verbinding met een productgeheugen in een lokaal netwerk, waarbij essentiële informatie zoals de prijs opgeroepen werd. Bovendien was het gebruikte scanapparaat (de lezer) nauwelijks bij het brede publiek verspreid. Vandaag echter doen de camera's in smartphones dienst als scanners, en morgen zijn het de in een netwerk geïntegreerde brillen die alle informatiesystemen met een API in real-time kunnen doorzoeken en die de gevonden informatie weergeven. Consumenten leggen altijd wel wat wantrouwen aan de dag bij verklaringen over de herkomst of de samenstelling van producten en daarop speelt bijvoorbeeld de YUKA-app echt wel goed in. De verpakkingsmarkt en de merkeigenaars zien zich zo verplicht om die toepassingsmogelijkheden te integreren. Vooraanstaande merken zijn daar al mee bezig. De interactie tussen product en consument verloopt via de smartphone. Onze telefoon wordt een orakel of een lens die ons een betere kijk geeft op de real-time-wereld. In plaats van Google te gebruiken en een vraag te stellen, beginnen we onze omgeving op bijkomende informatie te scannen, en dat gebeurt ook bij gedrukte (fysieke) dragers. 'Augmented reality' in combinatie met print wordt de sleutel en in het vervolg van deze bijdrage zullen we het meer specifiek over het 'augmented document' hebben. Wanneer het vandaag heel gewoon is om een smartphone boven te halen en daarmee een streepjescode, een QR-code of een beeld te scannen om informatie te krijgen, dan bent u het zichzelf als specialist in de grafische industrie verplicht om uw klanten ook de voordelen van dergelijke interactieve content aan te bieden. Waar staan we vandaag? Het is nodig om zich bewust te zijn van de problemen die met de opkomst van de virtuele content gepaard gaan, en zich daarop voor te bereiden. Daarbij begint alles met het PDF-bestand. Dat is vandaag het uitgangspunt om gelijk welk drukwerk of gelijk welke verpakking te vervaardigen. Het bestand bevat alle informatie die nodig is om een drukopdracht uit te voeren, bijvoorbeeld kleurruimte, kleurselecties, stansvormen, vouwschema's, enzovoort. De PDF wordt dan in de drukvoorbereiding in een workflow ingevoerd en vormt daar de basis voor de volledige grafische productieketen. En wat met de verbindingselementen? Afgezien van een URL, een QR-code of een EAN13 leidt de PDF nergens heen. Of toch niet...? Vanuit de PDF zouden de bedrukte oppervlakken van een verpakking (zijkanten, voorzijde, vouwen) 'virtuele informatielagen' kunnen meekrijgen die de eindklant kan bekijken door de verpakking zelf te scannen, door de verschillende aanwezige codes (QR-code, 2D-code, streepjescode) te scannen of door de PDF op een eenvoudige browser te lezen die de bijkomende informatielagen al dan niet activeert. AR-oplossingen op drukwerk maken het mogelijk om toegang tot virtuele informatie te krijgen - ook informatie die na de productie van het drukwerk gecreëerd werd - en dat kan op uiteenlopende manieren (digitaal op PDF, fysiek op papier, via app, WebApp, WebAR of nog via een eenvoudige browser voor een verruimde PDF). De spelers in de verpakkingsproductie zien dit nieuwe segment als een natuurlijke evolutie van hun eigen productieprocessen. De gedrukte eindverpakking wordt zelf een communicatie-instrument. En het is de eindgebruiker die uit de verschillende mogelijkheden de manier kiest waarop hij een interactie wil aangaan: NFC wanneer de verpakkingen daarvan voorzien is; beeldherkenning en Augmented Reality; Scan Code; of zelfs virtuele niveaus in het formaat zelf (de PDF) activeren. In al die gevallen kan dat vandaag met een gewone smartphone, maar binnenkort kan dat ook met de bril die u draagt. De meeste professionele oplossingen op de markt bieden opslagruimte in de cloud zodat de bijkomende virtuele informatie bereikbaar is en de verbinding met het gedrukte document tot stand kan komen. Bedrijven kunnen de informatie van het oorspronkelijke PDF-bronbestand ook veranderen nadat het drukwerk al vervaardigd is. Uiteindelijk, en dat is de echte uitdaging, kan alle uitgebreide content in real-time en 'post print' veranderd worden. De personalisatie in post-print is eindelijk mogelijk en maakt korte metten met de omslachtige controleprocessen bij de doorgedreven personalisatie die door de digitale druk werd beloofd. Die twee werelden zullen echter niet botsen - in tegendeel, ze zullen elkaar perfect aanvullen: de ene door de segmenten te personaliseren, de andere door de eindgebruikers te personaliseren. Zoals we gezien hebben, vinden de nieuwe toepassingen bijzonder snel ingang omdat de technologie het eenvoudiger gemaakt heeft om bruikbare en toegankelijke diensten te creëren. Het voorbeeld van YUKA is boeiend: met de app kan men eenvoudig de gegevensbank van 'Open Food Fact' via een streepjescode doorzoeken, zonder dat je een conventionele zoekopdracht via een zoekmachine moet opstarten. Of zonder dat je een beoordeling van een product moet ingeven. Producenten moeten hun productsamenstellingen verfijnen en aanpassen om hun scores op dergelijke apps waar de eindgebruiker gebruik van maakt, te verhogen. We leven in een periode waarin de consument almaar aan macht wint. De grafische industrie kan op het ogenblik niet bestaan zonder een been in beide werelden te hebben - de digitale en de niet-digitale; de grafische markt zal echter digitaliseren en zal parallelle content op alle documenten moeten aanbrengen om die uiteindelijk 'augmented' te maken.