Ik ben de constatering tijdens het schrijven en samenstellen van deze uitgave van Verpakking & Label Magazine meerdere keren tegengekomen: recyclage van kunststof verpakkingen is niet het eindpunt maar slechts een tussenfase als het gaat om het een uiteindelijke circulaire economie. Want recyclage, na inzameling en sortering van gebruikte verpakkingen, betekent immers dat daar weer nieuwe verpakkingen van gemaakt moeten worden. En dat brengt weer de nodige productiestappen met zich mee om van het gebruikte...

Ik ben de constatering tijdens het schrijven en samenstellen van deze uitgave van Verpakking & Label Magazine meerdere keren tegengekomen: recyclage van kunststof verpakkingen is niet het eindpunt maar slechts een tussenfase als het gaat om het een uiteindelijke circulaire economie. Want recyclage, na inzameling en sortering van gebruikte verpakkingen, betekent immers dat daar weer nieuwe verpakkingen van gemaakt moeten worden. En dat brengt weer de nodige productiestappen met zich mee om van het gebruikte materiaal nieuw materiaal te maken om het opnieuw te kunnen gebruiken.Daarbij is het bij plastics veelal de vraag of de samenstelling en de kwaliteit van het materiaal goed genoeg zijn om er weer nieuw verpakkingsmateriaal van te maken. Bijkomend probleem voor bijvoorbeeld laminaten is dat mechanische recyclage geen soelaas biedt en chemische recyclage - nog - veel energie kost en erg duur is. Met name voor laminaten zou het daarom winst zijn wanneer verpakkingen opnieuw gebruikt kunnen worden voor hun oorspronkelijke toepassing. Dat zou eventueel kunnen na een grondige reiniging plus check of de kwaliteit nog op orde is na gebruik. Wat dat betreft springen Pack4Food en Imec op een actueel moment op de trein met het project Vison2Reuse waarover u alles in deze uitgave kunt lezen. Voor Karin Molenveld, projectleider duurzame plastics technologie van Wageningen Research, gaat nog dat nog lang niet ver genoeg. Zij ziet recyclage ook als tussenstap, maar dan één in de richting biologische kunststoffen om oliegebaseerde plastics uit te bannen. Volgens hoofddocente Ecodesign en Materialenleer Karine van Doorsselaer van UAntwerpen moet het echter helemaal niet in die hoek gezocht worden. Plastic an sich is namelijk helemaal niet het probleem. Dat is hoe wij er als consument mee omgaan na de gebruiksfase. Als we dat perfect doen is er helemaal geen verpakkingsafval-probleem. Het is dan ook uiteraard uitermate interessant welke kant het uiteindelijk opgaat. Inzameling en recyclage optimaliseren, verpakkingen zoveel mogelijk gaan hergebruiken of volledig inzetten op biokunststoffen? En hoe snel gaat dat? En hoe groot de rol zal zijn van de - Europese - overheid als het gaat om steeds strenger wordende eisen aan het gebruik van plastic? En hoe snel alle ketenpartijen daaraan kunnen voldoen? Maar uiteraard is er ook volop ander nieuws in deze uitgave, met onder andere aandacht voor een hele reeks van vakbeurzen die dit najaar op de kalender te staan. En wellicht zien we elkaar bij één van die events. Ik verheug me erop!