Refill of toch recyclage? Of allebei?

Er leiden verschillende wegen naar Rome. Dat geldt ook voor het verduurzamingspistes van verpakkingen. Dat wordt maar eens benadrukt in deze laatste uitgave van Verpakking & Label Magazine. We doen onder meer verslag van een uiterst boeiende bijeenkomst van Green Deal Anders Verpakt en Fevia, waarin in het thema Refill centraal stond. Oftewel het hervullen van meermalig te gebruiken verpakkingen om het totaal aan materiaal te reduceren. Daarvoor zijn diverse mogelijkheden denkbaar. Veel verpakkingen zijn echter maar eenmalig bruikbaar en moeten worden weggesmeten. Na inzameling en sortering is recyclage dan de enige mogelijkheid om het materiaal opnieuw een functie te geven. En dan het liefst weer in de vorm van 'nieuw' verpakkingsmateriaal, zodat in dat specifieke geval niet of slechts gedeeltelijk voor virgin materiaal hoeft te worden gekozen. Want aan de inzet van recyclaat in verpakkingsmaterieel worden in de aankomende jaren steeds hogere eisen gesteld. Om verpakkingsmateriaal zo makkelijk mogelijk te recycleren, moet het bij voorkeur uit één soort materiaal bestaan. In dat geval is het mechanisch en daarmee zo makkelijk en goedkoop mogelijk te recycleren. In een duo-interview met een wetenschapper en een producent van mono-PE komt deze manier van verduurzaming uitgebreid aan de orde. Maar is die toepassing altijd mogelijk wanneer het om voeding gaat? Want hoewel er veel mogelijk is door allerlei ontwikkelingen op het vlak van monomaterialen met barrières, is in sommige gevallen toch een - niet mechanisch recycleerbaar - alternatief nodig. Want als in dat geval toch monomateriaal wordt ingezet is het middel erger dan de kwaal. Dat wil zeggen dat het verpakkingsmateriaal dan wel recycleerbaar is, maar het product ondertussen veel sneller bedorven. Een bekend cijfer is dat wij wereldwijd nu al 30 procent van ons voedsel verspillen en dat percentage nog verder laten oplopen is uit den boze. Sterker nog, volgens de geleerden heeft voedselverspilling een veel grotere impact op de CO?-uitstoot dan niet-recycleerbaar verpakkingsmateriaal. Ook al wordt dat uiteindelijk 'thermisch gerecycleerd' in een verbrandingsoven. Een wel vier keer zo grote impact. Gelukkig komt daarbij aan de horizon een heel andere oplossing voor dit verpakkingsafval-probleem tevoorschijn, namelijk chemische recyclage. Er verrijzen wereldwijd steeds meer fabrieken daarvoor. En ook in ons land, om maar eens die van Indaver in Antwerpen te noemen, die medio volgend jaar haar deuren opent. Kortom, welke weg we naar Rome ook kiezen, we komen steeds een stapje dichter bij dat mooie einddoel. Hulde aan iedereen die zich hiervoor inspant. Met dat in gedachten en de wetenschap dat de ontwikkelingen doorgaan, mag het kerstreces rustig komen. Ik wens u dan ook hele prettige feestdagen en alle goeds voor het komende jaar.